Wat is dat toch? Veel leerkrachten geven meestal pas laat en schoorvoetend aan dat ze toch wel erg tegen bepaald gedrag aanlopen in de klas. Als je dan doorvraagt komt er heel wat los: dat het zoveel negatieve energie vraagt, dat ze constant bezig zijn met die ene leerling, dat ze niet meer toekomen aan ECHT lesgeven, de andere kinderen krijgen hierdoor minder aandacht, eigenlijk zitten ze er zelf best wel doorheen, ze zijn zo moe aan het einde van de dag... Maar ze kunnen het echt nog wel aan hoor, ze hebben ECHT geen hulp nodig: het lukt best wel! Deze week ging het echt al veel beter dan vorige week...
Wat maakt dat veel leerkrachten zo slecht zijn in het vragen van hulp?
Er is een groep leerkrachten die vaak zelf zo lang blijven 'aanmodderen', die zelf interventies doen, die soms om hulp vragen en wanneer er hulp aangeboden wordt het niet aannemen. Wanneer ze dan eindelijk toch om hulp vragen, zitten ze er eigenlijk zelf al doorheen. De hulp moet dan eigenlijk gewoon NU komen!
Natuurlijk is er ook een grote groep leerkrachten die op tijd signaleren, interventies plegen en wanneer deze niet het gewenste effect hebben om hulp vragen. Deze groep leerkrachten pakken door en doen het meest met de geboden hulp.
Aan de andere kant staat een groep leerkrachten die 'struisvogeltje spelen': zij doen gewoon net alsof het er niet is. Zij dealen met probleemgedrag, komen de dag door en 'zitten hun tijd uit'. Bij deze groep leerkrachten zie je geen motivatie om zelf te proberen het gedrag aan te pakken. Het tij te keren. Het is zoals het is en zolang de groep er niet teveel onder lijdt, wordt er veel door de vingers gezien.
Is dat ego? Is dat niet los durven laten?
Bang zijn dat je uit je comfortzone zal moeten komen? Bang zijn voor de tijdsinvestering die je moet leveren? Bang zijn om te moeten toegeven dat je wellicht op de verkeerde dingen hebt ingezet? Of is het de spiegel waar je liever niet in kijkt?
Er is al veel geschreven over een fixed mindset en een growth mindset. Het geloven dat je eigen capaciteiten en die van een ander vast staan (fixed mindset) tegenover de overtuiging dat je capaciteiten kunt ontwikkelen en je controle hebt over je ontwikkeling en dus ook over die van de ander (growth mindset).
Het zou kunnen dat de eerste groep leerkrachten zich zeer verantwoordelijk voelt en als eerste aan zichzelf vragen wat zij anders hadden kunnen doen. Dat wanneer je hulp vraagt, je ook aan jezelf toegeeft dat het je niet meer lukt in je eentje. Het zou kunnen dat deze groep leerkrachten de overtuiging heeft dat zij toch zelf moeten weten wat te doen? Als het niet lukt om ongewenst gedrag om te zetten in gewenst gedrag, ze direct dat stemmetje in het hoofd hebben dat zegt: "ik kan het niet meer". Herken jij je hierin? Laat het mij weten in de poll onderaan deze blog!
Ben jij er klaar voor om hulp te accepteren en samen een passende oplossing te ontdekken voor jouw leerling, in jouw groep, op jouw school?
Of herken je jezelf in één van de beschreven groepen leerkrachten en besluit je vandaag om het roer om te gooien? Klik dan op onderstaande button!
Gedrag inZicht helpt door de spiegel voor te houden. Door te leren kritisch te kijken naar het eigen handelen, de eigen aannames, interpretaties en overtuigingen. Daarnaast bekijken we welke onderwijsbehoeften de leerling heeft en hoe hierin te voorzien!
Reactie plaatsen
Reacties